|
|
 |
Reisverhalen - Cook Islands
Cook Islands 17 aug 2004 - 19:05
Onze geplande route in de Cook Islands:
Raratonga
14 januari 2005, Rarotonga
Voor het eerst in ons leven zijn we over de datumgrens heen gegaan, net een soort teletijdmachine. We zijn 23 uur terug in de tijd, dat betekent dat we 14 januari 2005 nog een keer beleven. Het is hier in de Cook’s nu 11 uur vroeger dan in NL. Aangekomen om ongeveer half 3 ’s middags staat Here van Are Mango guesthouse in de volle zon al op ons te wachten, helaas voor haar en kwamen onze tassen als allerlaatste uit het vliegtuig. Een ding kunnen we wel zeggen… het is hier heet en de luchtvochtigheid giga. Lenzen van camera’s beslaan direct. Bij de douane staat een mannetje met op z’n banjo welkomsliedjes te zingen in Maori (oftewel Rarotongan), en dames om ons heen hebben mooie bloemenkransen in hun haar, bloemen achter de oren en iedereen heeft kransen om de nek, prachtig.
14 januari 2005, Rarotonga
Voor het eerst in ons leven zijn we over de datumgrens heen gegaan, net een soort teletijdmachine. We zijn 23 uur terug in de tijd, dat betekent dat we 14 januari 2005 nog een keer beleven. Het is hier in de Cook’s nu 11 uur vroeger dan in NL. Aangekomen om ongeveer half 3 ’s middags staat Here van Are Mango guesthouse in de volle zon al op ons te wachten, helaas voor haar en kwamen onze tassen als allerlaatste uit het vliegtuig. Een ding kunnen we wel zeggen… het is hier heet en de luchtvochtigheid giga. Lenzen van camera’s beslaan direct. Bij de douane staat een mannetje met op z’n banjo welkomsliedjes te zingen in Cook Islands Maori (oftewel Rarotongan), en dames om ons heen hebben mooie bloemenkransen in hun haar, bloemen achter de oren en iedereen heeft kransen om de nek, prachtig.
We merken direct dat de Cook Islanders erg vriendelijk zijn, iedereen begint een praatje gewoon zomaar voor de leuk. 20 minuten duurt het voor we aan de andere kant van Rarotonga zijn bij de hostel, niet veel hier alleen alles wat je nodig hebt… bed, badkamer, keuken en een lekker terrasje op steenworp afstand van het strand. Dus wat doen we, zwembroek/bikini aan en snorkelen maar. Rarotonga is namelijk omringd door een rif wat varieert van 10 tot 200 meter uit de kust. Hierbuiten slaan de hoge golven op het rif kapot en erbinnen kan je perfect snorkelen is rustig turquoise blauw water. Wel moeten we een stukje lopen om een goede plek te vinden, volgens zeggen is het Fruits of Rarotonga waar we moeten zijn. Als we uiteindelijk een plekje hebben gevonden blijkt het ongeveer 200 meter van Fruits vandaan te zijn, dus nog net niet heel goed. Ook is het laag tij… snorkelt niet echt prettig al schrapend over het koraal en de vissen houden het helaas ook voor gezien. Lekker nog even relaxen op het strand voor we teruglopen naar Are Mango. Hier besluiten de een korte douche te nemen en ergens een hapje te gaan eten. Het leuke van de Cook Islands is dat zelfs het hoofdeiland niet super commercieel is. Bij Muri Beach, het deel waar wij verblijven, in het zuidoosten van het eiland zijn er maar 4 restaurants over een stuk van een aantal kilometer. We bekijken 3 van de restaurants en besluiten bij de Sails club te gaan eten met prachtig uitzicht over de baai/rif en Angie Stone op de achtergrond. Wat kan het leven toch goed zijn…
In de schemer lopen we over het strand terug naar de hostel, heerlijk dat het hier niet klokslag 6 uur donker is maar pas rond een uurtje of 9. Redelijk gebroken vallen we vrij vroeg in slaap, het is toch iedere keer wennen als je in de tropen bent.
15 januari 2005, Rarotonga
Na een korte wandeling richting een van de kleine supermarktjes in de buurt voor een ontbijt, stoppen we bij het Internet café in de buurt. We willen een mailtje naar huis sturen om te laten weten dat alles goed gaat en dat we veilig zijn aangekomen (sms/bellen lukt niet, geen bereik), helaas voor ons en iedereen op het eiland blijkt de satelliet stuk te zijn. Het kan dagen duren voordat deze gerepareerd is. Dit betekent… geen internet, geen internationale telefoongesprekken, geen nieuws op tv (is hier NZ international news op tv), en allerlei bedrijven hebben de nodige problemen… oftewel we zitten op een tropisch eiland zonder contact met de buitenwereld, heeeeeeerlijk.
Terug bij Are Mango besluiten we lekker op het strand te gaan liggen (in de schaduw) en te snorkelen. Althans Tis gaat een rondje Taakoka eiland (ligt een klein vulkanisch eilandje net voor het rif kust) snorkelen en Nienke doet d’r best om haar uiterst spannende boek uit te lezen (Digital Fortress van Dan Brown, wederom een aanrader). De hele middag relaxen we lekker op dit strand om rond een uurtje of 5 terug te gaan en wat boodschapjes te doen voor het avondeten. Een groep van totaal 6 personen vertrekken vanavond richting Tahiti en vervolgens LA, dus het is ineens rustig in Are Mango er zijn nog 11 Moriaantjes over.
De meeste zijn hier voor meer dan 3 weken tot 2 maanden geweest en allen vertrekken ze de komende week, hetzij naar nieuwe bestemmingen of naar huis. Op aanraden van anderen en wat navraag waar we het beste naartoe kunnen, gaan we morgenochtend vroeg naar één van de CICC’s (Cook Islands Catholic Church), het wordt dus bijtijds slapen!
16 januari 2005, Rarotonga
Kwart over 9 en de bus komt net iets te vroeg voorbij… gelukkig ziet een mevrouw in de bus ons rennen en stopt de uiterst vriendelijke chauffeur voor ons. Nog geen 10 minuten later stappen we uit bij een klein wit gebleekt kerkje, de CICC Titikaveka. Het is ons al eerder opgevallen dat graven hier een prominente plek hebben naast het huis of voor de kerk, allemaal wit met felgekleurde plastic bloemen, bloemenkransen en schelpenkransen, heel bijzonder. We zijn wat aan de vroeg kant en maken een praatje met de locals en nemen plaats achterin de vierkante kerk naast Meisi (een erg vriendelijke oudere Duitser die ook in onze hostel verblijft). Meisi vertelt ons een beetje wat we kunnen verwachten, hij verblijft al 2 maanden op Cook Islands en is naar verschillende kerkjes geweest. Dit kerkje blijkt ook het oudste gebouwtje op Rarotonga te zijn, destijds gebouwd met koraal.
De dienst is prachtig, met name de liederen waarbij de mannen en vrouwen tegen elkaar in gaan zingen. De wat ‘stevigere’ dames (en daar zijn er hier veel van) zingen een stuk hoger dan de rest, heel apart. Op en top akoestiek ook in de kerk, we kregen er kippenvel van. Ongeveer 2 uur later wandelen we rustig terug richting hostel, het is inmiddels erg heet oftewel we zijn zeer dorstig. Het tripje kerk was zeer de moeite waard.
De rest van de dag was een heerlijke… luie zondagmiddag. Het is bewolkt met af en toe een flinke regenbui niet erg lekker om op het strand te liggen. Net als alle anderen doen we lekker niks, beetje lezen, middagtukje…
Matthew, een jongen uit Nieuw Zeeland van 12 die samen met z’n moeder en zus een week hier op Cook verblijft (vertrekken overigens morgen), is jarig vandaag dus ’s avonds met z’n alle liedje zingen. Hij mag een inimini taartje aan snijden wel in 11 stukjes. Niet lang daarna begint het te plenzen van de regen, waardoor het lekker afkoelt. Morgen maar even een krantje kopen om te kijken wat het weer van de week doet, het krantje is niet alleen voor het weer… Tis heeft ook ergens opgevangen dat de rugbytrainingen hier van de week weer beginnen en touch-toernooitjes. In de krant staat precies hoe laat, waar en wanneer. Misschien een leuke bezigheid voor van de week naast de ‘eiland-wandel-route’, rondje eiland fietsen, eiland avond, en ga zo maar door. Wij vermaken ons hier wel!
17 januari 2005, Rarotonga
Matthew, Louise en hun moeder vertrekken vanochtend om 7.00 richting huis, oftewel Auckland. Maar we krijgen vandaag weer nieuwe gasten… een groep van 21 Noorse studenten komen ons vergezellen. Nu zijn er wel genoeg slaapplaatsen voor zoveel mensen, alleen de faciliteiten zijn niet erg fantastisch en riant… met name de keuken en douche capaciteiten kunnen de komende dagen wat problemen geven. Ach, we zien het wel! Leoni, Riz, Evelyn, Meisi, Simon, Natasha en wij blijven hier, alhoewel wij wel de laatste zijn die deze week vertrekken.
De groep blijkt best mee te vallen, 17 studenten van een jaar of 19 (voornamelijk meisjes) en 2 begeleiders plus hun twee kinderen. De begeleiders zijn echt een alleraardigst stel, de studenten zijn daarentegen niet erg spraakzaam.
Tussen de plensbuien door hebben we lekker genoten van het laidback eilandleven, oftewel rustig niks doen. Boekjes lezen en wat van de zon genieten die zich af en toe laat zien. Aangezien we ’s avonds met z’n 8-en bij Trader Jack’s gingen eten in het centrum besloten wij (als enige zonder scooter) wat eerder de bus te pakken en eerst nog wat rond te scharrelen in de shopjes. Wat we niet wisten is dat alle winkeltjes tussen 4 en half 5 dichtgaan. Dus daar stonden we in de stromende regen om half vijf en er was pas rond 7 uur gereserveerd. Na een smoothie te hebben gedaan in een lokaal cafeetje was het redelijk opgedroogd, precies op tijd om wat van de locale rugby training te kunnen zien. De beste mannen gaan over 1,5 week richting Wellington NZ voor een sevens-toernooi… alleen hebben ze de laatste tijd iets te veel genoten van het eilandleven. Ze zijn echt verre van fit… veel trainen dus nog.
Rond half 7 zijn we vast naar Trader Jack’s gewandeld voor een drankje, erg leuke tent aan de haven. De rest van de avond was super gezellig. Heerlijk eten, leuke mensen (uit alle windstreken van de aardbol), een geslaagde avond dus. Om het feest compleet te maken hebben we een ijsje gescoord bij Paulina’s, gelijk een goed excuus om te kunnen schuilen voor wederom wat plensbuien. Toch een goed idee om met de bus te komen…
18 januari 2005, Rarotonga
Aangezien het vandaag slecht weer was hebben we na het ontbijt de bus gepakt richting het centrum. Alle tijd voor wat sightseeing, ook vandaag waren we niet de enige… een enorm Duits cruiseschip meerde aan toen wij de bus uitstapte. Later vertelde Meisi dat ie om die reden maar het centrum had ontweken vandaag ;-).
Begin van de middag hadden we onszelf genoeg vermaakt met de bus de rest van het eiland te zien en vervolgens uit te stappen bij onze hostel (goedkoop rondje eiland…).
Helaas blijft het weer te slecht om te kunnen snorkelen of zonnen. Met een boek en een fles water kom je ook een heel eind. Na het drukke reisschema in Nieuw Zeeland is het prima zo! Verder hebben we het ook erg gezellig met de rest van de gasten. Prima vertoeven hier!
19 januari 2005, Rarotonga
Vandaag staat in het teken van ‘Rarotonga Cultuur’… rond een uur of 10 vertrekken Meisi, Simon, Natasha en Nienke richting het centrum om boodschappen te doen voor de umu (Rarotongiaans voor de NZ maori ‘hangi’). Vanavond hebben we een groot diner en hiervoor wordt bijtijds de nodige voorzorgsmaatregelen genomen. Een groot gat wordt gegraven achter de hostel met daarop gestapeld hout (de schil van kokosnoten, palmbladeren en stukjes boom stronk), met daarbovenop stenen. Het vuur wordt ’s middags aangestoken en tegen de tijd dat het bijna is opgebrand zijn de stenen gloeiend heet geworden. Het gat wordt bedenkt met bananenbladen en verder opgevuld met vis, vlees (beiden ingepakt in bananenblad of hedendaags aluminium folie), zoete aardappels, tapioca wortels, red fruit, en noem maar op… Vervolgens verder afgedekt met bananenblad en in dit geval een doek en zand totdat er geen rook meer uit de grond komt. Al het eten gaat rond een uurtje of 3 de grond in om rond 8 uur te kunnen genieten van de overheerlijke umu.
De verschillende aanwezige koks hadden de moeite genomen om wat extra chinese kip, kokos curry rijst met tomaat en roerbak groente te maken. Een groot heerlijk eetfestijn dus, met ongeveer 25 man die hiervan genoten. Evelyn, de Taiwanese moeder, had vanavond iets te diep in het glaasje gekeken en had last van een ADHD trip. Zelf de lokale dans werd op haar manier vertoond, erg hilarisch (had je bij moeten zijn). Je kan je dus wel voorstellen dat het een geslaagde dag was met een kuil graven, koken, kokosnoten raspen, zelf in de boom klimmen om wat verse groene kokosnoten en redfruit eruit te halen.
20 januari 2005, Rarotonga
Rond een uurtje of 7 gaat Tis z’n wekker… tijd om te duiken. Nienke d’r oren zijn nog steeds niet wat ze moeten zijn en besluit niet mee te gaan en blijft nog wat nagenieten bij de hostel van de geweldige avond gisteren. Rest van de middag lekker om het strand gelegen om te zonnen.
Rarotonga staat bekend om het goede zicht onder water en dat bleek inderdaad te kloppen. Aan de andere kant van het eiland zat de duikschool, waar we rap weer pleite waren na het passen van de duikspullen en de rubberboot achter de jeep gebonden te hebben. Vandaag was er ondanks het prachtige weer, een erg heftige golfslag. Cool gezicht om de 5 meter hoge golven vanuit zee op het rif kapot te zien klappen met het ruige berglandschap van Rarotonga op de achtergrond. De eerste duik bij de Matavera Wall had ruim 40 meter zicht onderwater met mooi koraal. Verder een hoop kleine visjes, een dikke morene aal, een white tip reefshark en de lokale schildpad die dag kwam zeggen. Lekkere ontspannen duik waar de marine bioloog die mee was nog wat interessante zaken had gevonden en tijdens de surfice interval uitleg gaf, interessant. Na een uur al dobberend in de zon geblakerd te hebben, zijn we een stukje verderop de tweede duik gaan maken. Ook erg ontspannen (al was het zicht wat minder maar alsnog 25 meter). Niet heel veel bijzonders gezien, waarschijnlijk ook te verwend geraakt de afgelopen maanden….
Ons plan was om vanavond bij Staircase te gaan daar te eten en vervolgens de island night te zien. Aangezien we gisteren zo’n geweldige ervaring hebben gehad met umu en zo, besloten we Natasha, Simon, Riz en Leoni te vergezellen bij Trader Jack’s en rond een uurtje of half 9 naar Staircase te wandelen (helaas zijn Meisi en Evelyn vandaag al vertrokken richting huis, erg rustig zonder hun aanwezigheid). Staircase heeft namelijk een umu op het menu staan… en deze had nooit de umu van gisteren kunnen overtreffen.
Moeten wel toegeven dat Trader Jack’s een erg goed tentje is met name voor seafood. Naast de overheerlijke marlin, wahoo, tonijn en broadbill hebben ze de beste seafood pizza’s die we ooit hebben gegeten, rijkelijk belegd met erg verse vis, jammmie. Na iets wat veel te hebben gegeten, verlaten we het gezelschap en wandelen we rustig richting Staircase. Hier komt Tis nog wat bekenden tegen van de duiktrip eerder vandaag. Een goed plekje vinden (naast de opening waar alle dansers en danseressen door heen wandelen) voor dat het Maori drumgeweld begint. Wat een overweldigende ervaring. De boel swingt briljant, met name de heupen van de hoeladanseressen. Het is echt genieten om hier naar te kijken. Aan het eind van het optreden werden mensen ten dans gevraagd door de professionals (overigens is weigeren dan geen optie volgens Cook Islands traditie). En natuurlijk staat het op Nienke’s voorhoofd geschreven om naar voren gehaald te worden voor een dansje. Tis kwam ondertussen niet meer bij van het lachen en was gelijk ook de klos. Enige was wel dat hij in een van de 3 groepen mocht dansen, Nienke daarentegen had de slotact van een kwartier samen met George, een warrior-danser. Zie je het voor je… Voor degene die zich dit niet in kunnen denken, wees gerust Tis heeft alles op tape gezet!!
Rond kwart over tien is het festijn afgelopen en hebben we genoeg tijd om even bij te komen met een drankje. In de haven zaten we lekker romi op de kade te genieten van het maanlicht op de bulderende golven, totdat een erg hoge golf over het rif was geklapt en weinig kracht had verloren. We konden nog net op tijd pleiterik maken…
Wat een dag weer!!
21 januari 2005, Rarotonga
Lekker uitslapen vandaag en chillen is het motto vandaag. Riz en Leoni vertrekken vandaag naar Nieuw Zeeland waardoor wij met de Noorse enclave overblijven. Het plan om het eiland rond te fietsen laten we door de ongelooflijke hitte voor wat het is. Een scooter huren was het alternatief maar eerst moet je daarvoor een Cook island rijbewijs halen in Avarua, incl. een rijtest. Voor die ene dag geloven we dat ook wel, goede beslissing achteraf want ’s middags sloeg het weer compleet om. Ontspannen op onze arie zitten lezen en ’s avonds met de Noren gegeten. Bij het luxieuze resort naast onze backpackers was er die avond ook een Island night en Nienke kan er geen genoeg van krijgen. Zij vergezelt Linn en de rest van de dames naar het Pacific Resort (waar ze uiteraard weer ten dans gevraagd werd), terwijl Tis met Geir al ouwehoerend op het fort blijft passen. Geir had vandaag ook zijn been volledig opgehaald aan het koraal dus die ging toch nergens heen.
22 januari 2005, Rarotonga
Wat vliegt de tijd, vandaag al weer pakken om vanavond naar Tahiti te vliegen. We kunnen vandaag gewoon in onze kamer blijven aangezien de uitcheck regel van 10 uur hier niet zo nauw genomen wordt (er zijn ook geen nieuwe gasten). Het weer is er ook niet veel beter op geworden, dus vandaag beetje lezen, dagboekjes bijwerken, internetten en niets doen. Here (de eigenaresse van Aremango) brengt ons vanavond naar het vliegveld waar we om 22.20 uur naar Tahiti vliegen. We gaan er extra vroeg naar toe omdat de computers de afgelopen week alle dienst weigerden wat een hoop oponthoud veroorzaakt aangezien alles met de hand moet…. Na het uitvallen van de satelliet kan dat er ook nog wel bij, haast hebben we toch niet! Internationaal bellen zit er ook nog steeds niet in en aangezien het hotel in Pape’ete geen e-mail heeft, zijn we vanavond homeless. Volgens Geir en Linn heeft Tahiti airport echter erg comfi bankjes, we vliegen toch ’s ochtends vroeg al door naar Bora Bora, waar we de laatste honeymoon daagjes zullen gaan genieten in onze bungalow bij Chez Téipo, we zijn benieuwd!
|
|
|
|
|
