|
|
 |
Reisverhalen - Frans Polynesië
Frans Polynesië 17 aug 2004 - 19:06
Onze geplande route in Frans Polynesië:
Tahiti - Bora Bora - Tahiti
23 januari 2005, Tahiti – Bora Bora
Het is kwart over twaalf als we aankomen op Faa’a airport in Pape’ete, Tahiti. Aangezien Frans Polynesië onder de EU valt, zouden we wij bij de douane geen stempel krijgen (moet je hebben...). Toch besluiten we erom te vragen en na wat Frans gewauwel geeft de alleraardigste meneer ons toch een Tahiti stempel. Bijna huppelend lopen we saampjes helemaal blij naar de bagage-claim. Nu nog een goed plekje zien te vinden. Helaas moeten we snel concluderen dat de erg comfi bankjes waar Linn en Geir het over hadden allemaal in de internationale sectie staan, bij de domestic vluchten hebben ze alleen half gebroken houten stoeltjes, waar je van geen mogelijkheid op kan zitten, laat staan liggen. Aangezien de pinautomaten op het vliegveld het niet doen en de meeste hostels of al gesloten zijn of geen credit cards accepteren, wordt het erg lastig. Er zit dus niets anders op om hier vertoeven tot 9.20 uur. We zijn overigens niet de enige die dit probleem hebben, een aantal ander stellen (oud en jong) proberen ook te liggen op de stoeltjes. Na wat origami worstel acties om de minst oncomfortabele positie te vinden, lukt het ons toch om wat te slapen…
Rond een uurtje of 5 ’s ochtends komt het vliegveld (domestic gedeelte) tot leven. Veel locals met hordes kinderen zijn al vroeg aanwezig… slapen houdt dus op. Nienke heeft misschien een uur totaal liggen slapen, Tis hielt het ongelooflijk maar waar beter vol. Rond een uur of 6 geven we het op en besluiten we onszelf op een heerlijk Frans ontbijtje te trakteren, gelukkig had Tis z’n Franse bankpas bij zich en laat die nou wel werken… Koffie, croissant en vers stokbrood, toppie! Eindelijk is het 9.20 uur en vertrekt ons vliegtuig, na 3 keer verzitten hebben we eindelijk een goed plekje gevonden waarvandaan we goed de eilanden kunnen fotograferen. Het ziet er prachtig uit en kunnen niet wachten tot we op Bora Bora landen. Voordat we hier zijn hebben we eerst een tussenstop op Moorea, wat op 10 minuten vliegen van Tahiti ligt, kort vluchtje dus… Na de tussenstop op Moorea duurt het nog een klein uur voor we landen, vanuit de lucht zien de verschillende atollen er al prachtig uit!
Doe je ogen dicht… denk aan een prachtig tropisch eiland, met een rif in de vorm van een bloem eromheen, de geur van fel gekleurde tropische bloemen, een berg in het midden van het eiland bedekt met tropisch regenwoud en de zee in alle kleurschakeringen turquoise-blauw die je maar kan bedenken… zie het voor je? Dit paradijselijke eiland heet Bora Bora. Het is echt zo mooi als je je voor kan stellen. We sluiten onze geweldige reis af met een week paradijs, waar we een knus hutje tot onze beschikking hebben met eigen badkamer en kitchenette. Helemaal geweldig dus. Als je uit het raampje onder het strodakje door kijkt, heb je uitzicht over de prachtige blauwe lagoon. Hier gaan we ons wel vermaken de komende dagen.
Na de tassen te hebben geïnstalleerd besluiten we eerste een stuk te gaan fietsen, een beetje eiland verkennen. Het is inmiddels 1 uur en we hebben wel zin in een lunch, wel waren we even vergeten dat we in een Franse kolonie zijn, dus… rond het middaguur zijn de winkels dicht. Hier blijkt dit overigens alleen op zondag het geval te zijn. Laat er nu naast de kleine supermarkt een heel leuk restaurant zitten, ‘La Bounty’, waar we genoten hebben van de lunch. Als om 3 uur de supermarkt weer open is, halen we wat te eten voor ’s avonds en fietsen we terug naar Chez Téipo. Wel grappig om te zien dat de supermarkt gevuld is met allemaal Franse producten, van geitenkaas tot verse baguettes. Nog even snel de zwembroek/bikini aan en genieten van de middagzon op bedjes in de tuin. De zoontjes van de eigenaresse komen heel nieuwsgierig kijken, de twee mooie ventjes van 3 en 6 jaar willen Tis even laten zien dat ze een octopus kunnen vangen, en blijven lekker brabbelen in af en toe wat vloeibaar Frans.
Het is nog wat vroeg als we een licht diner nuttigen… we zien al aankomen dat we vanavond vroeg in slaap vallen en dit is natuurlijk niet zo verstandig met dikke trommeltjes. In de tuin met een ondergaande zon en later de volle maan genieten we na van deze heerlijke eerste dag… het slaapfestijn op het vliegveld zijn we alweer helemaal vergeten.
24 januari 2005, Bora Bora
Na meer dan het klokje rond te hebben geslapen (vooral Nienke) zien we dat het buiten niet erg best weer is, hard regenen kan dus blijkbaar ook in dit paradijs. Lekker lui niks doen dus. Gelukkig trekt het na de lunch een beetje open en is het in ieder geval voor even droog. Een goed moment om de fietsen te voorschijn te halen en een stukje eiland te doen. Helaas zitten we nog geen 5 minuten op de fiets, zijn we de eerste baai voorbij als het weer begint te plenzen… dit is gelukkig de laatste bui voor vandaag. Na nog wat verder gefietst te hebben, zijn we bij ‘Bloody Mary’ een drankje gaan doen en kunnen we onze namen bij alle celebs zetten die tropische kroeg in het verleden hebben bezocht. Van Goldie Hawn, Cameron Diaz tot Harrison Ford… ze zijn hier allemaal geweest. Leuke tent met parelwit zand op de vloer, bar met bamboe dak, erg sfeervol tropisch ingericht. De aardige lokale bardame houdt een praatje met ons en adviseert ons niet te laat terug te fietsen het wordt namelijk snel donker. We volgen haar advies op doen op de terugweg nog wat boodschappen voor een lekker pasta-maaltje en dessert. Het is inmiddels behoorlijk opgeklaard en komt de volle maan weer te voorschijn. We kunnen dus weer lekker buiten eten…
25 januari 2005, Bora Bora
De dag begint minder regenachtig dan gisteren. Rond het middaguur gaan we richting het strand fietsen met de snorkels en sarongs in de aanslag. Onderweg nog wat flesjes water en stokbrood gehaald. In de verte zien we dikke grijze wolken, regen buien en zelfs een kleine wervelwind voorbij trekken. Wij zitten heel gelukkig op een zonnig strand, wat de rest van de middag ook zo blijft, tot het moment wij besluiten terug te fietsen en het direct begint te regenen… De weergoden zijn met ons! Aangezien het zo warm is, is een verkoelend buitje af en toe ook wel erg lekker. We halen nog wat flesjes water voor in het huisje waar we lekker douchen en ons voorbereiden voor het avondprogramma. Onderweg hebben we een leuk tentje (Roulotte Matira) gezien, een soort tropisch omgebouwde vrachtwagen die nu dient als keuken. Een klein knus openlucht restaurant waar we genieten van de plaatselijke specialiteit poisson cru (salade met rauwe vis en kokosmelk) en de lekkerste gegrilde tonijn die we ooit hebben gegeten. Alleen de huiskatten en hond, waarschijnlijk van de buren blijven een beetje te veel om de tafel hangen.
Na deze heerlijk maaltijd fietsen we rond een uur of acht richting het Intercontinental Resort. Vanavond is hier een fire-dance, alleen hebben we vandaag wat moeite met binnenkomen. Het is eigenlijk alleen bedoeld voor gasten, maar omdat wij zo lief glimlachen… mogen we toch naar binnen. Het helpt toch wel als je naast een mooie glimlach ook een beetje Frans spreekt.
Entertainment van vanavond is een mix tussen demonstatie palmboom klimmen, kokosnoot schoonmaken met je tanden en met een hand of voet de kokosnoot openslaan, gevolgd door wat hoela demonstraties en warrior-dances. Gelukkig wordt Nienke dit keer niet uitgekozen om mee te dansen, eindelijk een goede schuilplaats gevonden. Het meest indrukwekkende van de avond zijn de fire-dances, een mix tussen warrior-dances en dansmariekes met in de hens gestoken majorette stokjes. Niet aan te raden om dit thuis na te doen! Wederom een top dag op dit super eiland.
26 januari 2005, Bora Bora
Een relax-sessie in de ochtend, lekker ontbeten in de tuin, fietsen we einde ochtend richting het strand waar we lekker liggen en zwemmen tot een uur of half 2. Tis heeft rond deze tijd afgesproken bij de duikschool en Nienke gaat mee om te snorkelen. Oortechnisch durft Nienke het niet aan te gaan duiken, maar met de oorpluggen in is snorkelen wel een goede optie. Met nog 4 Amerikanen en een Franse duikinstructeur vertrekken we naar een plek in de lagoon, nog geen 5 minuten van de duikschool af waar volgens de duikschool een grote kans is op het spotten van eagle rays. Een droom voor Tis, die al jaren een foto van een eagle ray op zijn desktop heeft staan.
Tis springt als een van de eerste het water in, binnen mum van tijd ligt ook de rest, al is het met wat moeite, in het water. Helaas voor Tis hebben zij vorige week hun PADI gehaald en waren ze binnen no-time door hun lucht heen. Het zicht was niet al te top onder water. Echter goed genoeg om in de diepte een school van 12-15 eagle rays te zien, al heeft de rest van de groep ze moeten missen aangezien ze teveel bezig waren met hun bouyancy onder controle te krijgen. Ook nog wat grote barracuda’s en hoop kleine visjes tussen het mooie koraal bewondert.
Nienke ligt ondertussen in het water tussen een paar honderd kleine visjes met alle kleuren van de regenboog. Ze zijn erg nieuwsgierig en blijven je volgen. Na wat spelletjes met ze gespeeld te hebben (rondjes draaien heen en weer zwemmen en zo) blijven ze je maar volgen, te leuk. Het rif nog verder ontdekt en daarna is het tijd om lekker op de drogen op het dek. Niet veel later komt de hele groep weer terug, behalve Tis die nog onder water ligt om een morene aal te fotograferen, je verwacht het niet.
Als eenmaal de motor van de boot weer is gestart, zijn we 5 minuten later weer bij de duikschool. Hier kletsen we wat bij met de rest en besluit Tis morgen te gaan duiken met haaien en manta’s.
De rest van de middag en avond blijven we lekker in de tuin voor ons huisje genieten van het heerlijke weer en prachtige heldere hemel met een ontelbaar aantal sterren en de volle maan.
27 januari 2005, Bora Bora
Het stormt en hoost als we opstaan en ons klaar maken om rond 8 uur opgehaald te worden voor de duik/snorkel activiteiten. Aangezien het weer er niet erg best uit ziet laat Nienke het snorkelen vandaag voor wat het is. Achteraf maar beter want snorkelen was op volle zee tussen de haaien geen aanrader geweest… De eerder gemaakte plannen waren ’s ochtends omgegooid, waardoor we naar La Vallée Blanche gingen (spectaculairdere duik site dan gepland) voor de eerste duik. Dit ligt in het noorden van Bora Bora en staat bekend om de haaien. Toen we bij de boei aankwamen begroette de haaienvinnen ons al! De zee was erg ruw om er te komen, dus hoe sneller onder water, hoe beter. Het was al snel duidelijk dat de haaien aan de oppervlakte niet alleen waren. Dit waren slechts de black-tips, terwijl de grotere grijze haaien wat dieper zaten. Door het super zicht (40-50 meter) waren ze eigenlijk niet te tellen, ze weigerde stil te zitten… Het koraal was overigens ook erg indrukwekkend, net zoals de grote school barracuda’s en de no-fear schildpad!. Na een tijdje is een van de divemasters naar boven gegaan om wat tonijnenkoppen vanuit de boot in het water te gooien, waardoor de hongerige haaien in een onbeschrijfelijke foodfrenzy door het lint gingen. En dat 10 meter boven je hoofd, erg cool!!! Duidelijk dat haaien het toppunt van evolutie zijn, zo fierce, gestroomlijnd en daardoor rap als ze zijn. Uiteindelijk door de kluwe van haaien weer naar boven de boot in, wat een ervaring.
Terugvaren met de golven in de rug was comfortabeler dan de heenweg en na het wisselen van de tanks, was het alweer tijd voor de tweede duik, de Teavanui pass. Dit is de enige diepe verbinding tussen de open zee en de lagoon van Bora Bora, wat een hoop grote jongens aantrekt. Wel apart dat er nog 10 minuten daarvoor een cruiseschip over dezelfde plek was heengegaan. We waren ook nog niet op de bodem of de eerste manta roggen kwamen al langs. Blijft een wonderbaarlijk gezicht hoe sierlijk ze voortbewegen tegen de stroming in. Aangezien de eerste duik redelijk diep was, konden we niet te lang op deze diepte blijven, maar net nadat we een stuk of 8 manta’s en wat white tip sharks hadden gezien en we naar een ondieper stuk wilden gaan, kwam er een grote school van ongeveer 40 eagle rays (zowel zwarte als gespikkelde) een kijkje nemen. Deze zijn schuwer dan de manta’s maar omdat we zo min mogelijk bewogen kwamen ze redelijk dichtbij. Toen ze beseften dat er duikers waren, keerden ze weer om. Zo indrukwekkend dat Tis pas nadat ze om waren gedraaid besefte dat hij geen foto’s had gemaakt.
Eenmaal terug bij Chez Téipo heeft Nienke de foto’s en filmpjes bekeken en was inderdaad blij dat ze voor een goed boek in de zon had gekozen. De rest van de middag bleef dit overigens een onveranderd patroon voor beiden. ’s Avonds onder de prachtige sterrenhemel genoten van de laatste home-cooked meal van Bora Bora.
28 januari 2005, Bora Bora
Onze laatste hele dag in Bora Bora. Toen we een kleine week geleden onze spullen inpakten in Rarotonga hadden we beide het gevoel… vlieg maar door naar huis. Nu we hier op dit prachtige eiland zijn willen we niet meer weg. Helaas is ook het Bora Bora avontuur bijna voorbij. Vandaag gaan we al vroeg richting strand. Er zijn een aantal nieuwe mensen bijgekomen gisteren en een ouder stel naast ons was zo bijdehand om de twee beste van de 4 fietsen in te pikken. Gelukkig heeft het andere stel een auto gehuurd vandaag en kunnen wij de andere 2 fietsen meenemen richting strand. Het is wederom prachtig mooi weer en waar zit je dan lekkerder dan op het strand, lekker bakken en snorkelen.
Tegen het eind van de middag fietsen we terug om bij het huisje nog even van de zon te genieten en ons klaar te maken voor de laatste avond in dit paradijs. Rond een uur of 6 ruim voor zonsondergang pakken we wederom de fietsjes om richting een van de restaurants te rijden. Nienke is nog in de veronderstelling dat we niet weten waar we gaan eten vanavond. Wat ze niet weet is dat Tis stiekem in het Bora Bora hotel een romi tafel voor twee heeft gereserveerd, absoluut de plek met het mooiste uitzicht t.o.v. zonsondergang. Een top plek om een fantastische reis af te sluiten.
Genieten van een heerlijk diner, elkaar en de geweldige sfeer van het Bora Bora hotel, onze avond kan niet meer stuk. Als we na de koffie richting fietsen lopen komen we het Belgische stel tegen waar Tis mee heeft gedoken en haar ouders. We raken aan de praat en zij vragen ons nog even te vergezellen aan tafel. De tijd vliegt en we raken allemaal niet uitgepraat over de mooie reisbestemmingen op deze aardbol. Zij blijken ook al aardig wat gezien te hebben. Nog voor zij richting de huisjes gaan en wij naar onze fietsen, stoppen we nog even bij de kade van het hotel om te kijken of we de huis-manta’s kunnen zien. Helaas! Ze zijn nergens te vinden, wel een hoop andere visjes die op het licht afkomen. We wensen de alleraardigste mensen een goede nacht en stappen op de fiets terug naar Chez Téipo.
Heel stom zijn we de zaklampjes voor de fietsen vergeten… Tis komt op het lumineuze idee om met z’n digi camera een foto met flits te maken, elke keer als er een auto aankomt. Terug in het huisje lezen we nog wat en dromen we langzaam weg.
29 januari 2005, Bora Bora
De allerlaatste uurtjes Bora Bora zijn helaas aangebroken. Na het ontbijt haalt Nienke nog wat boodschapjes bij de super en genieten we nog even van de heerlijke sfeer op het eiland, de zon en rustig aan pakken we de tassen (zomerkleding weer onderin de tas, winter boven!). Vanmiddag om 4 uur worden we door het ‘busje’ opgehaald en gedropt bij de kade. Vandaar uit gaan geregeld shuttle-catamarans richting het vliegveld. Om 6 uur gaat de rechtstreekse vlucht naar Pape’ete, waar we tot 2.30 uur moeten wachten voor de vlucht richting LA…
We gaan straks wel even die heerlijke bankjes op het vliegveld uitproberen waar Linn en Geir het over hadden op Cook… wie weet kunnen we dan vast een heerlijk tukje doen voor we het vliegtuig instappen.
|
|
|
|
|
